Poprzez Niepokalane Serce Maryi pragniemy zwrócić się do Boskiego Serca Jej Syna: do Serca Jezusa, nieskończonego majestatu! Oto nieskończony majestat Boga ukryty w ludzkim Sercu Syna Maryi. To Serce jest naszym Przymierzem. To Serce jest największą bliskością Boga względem ludzkich serc i ludzkich dziejów. To Serce jest przedziwną „kondescendencją” Boga: Serce ludzkie, które bije życiem Bożym – życie Boże, które bije w sercu ludzkim.
W przenajświętszej Eucharystii odkrywamy zmysłem wiary to samo Serce – Serce nieskończonego majestatu, które bije nadal ludzką miłością Chrystusa, Boga-Człowieka.
Jakże głęboko odczuwa tę miłość [Kościół]; jakże pragnie, aby wszyscy chrześcijanie, od najmłodszych lat, przybliżali się do Eucharystii, do Komunii Świętej: by jednoczyli się z tym Sercem, które zarazem jest dla każdego człowieka „domem Bożym i bramą niebios”.
Domem: oto poprzez Komunię eucharystyczną Serce Jezusa rozprzestrzenia swoje mieszkanie do każdego z serc ludzkich.
Bramą: oto w każdym z tych ludzkich serc otwiera perspektywę wiecznego zjednoczenia z Trójcą Przenajświętszą.
Bogarodzico! (…) Przybliż nam to Boże Serce, Serce nieskończonego majestatu, dom Boży i bramę niebios; to Serce, które wraz ze zwiastowaniem anielskim zaczęło bić przy Twoim Sercu: dziewiczym i macierzyńskim.

Jan Paweł II
ROZWAŻANIA O LITANII DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
na podstawie:
ks. Leszek Poleszak SCJ (oprac.), SERCE JEZUSA W DOKUMENTACH KOŚCIOŁA,
Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON