„Ognisko miłości”. Ognisko płonie. Płonąc, spala swoją substancję, na którą składa się drewno lub inny materiał łatwopalny. Serce Jezusa – ludzkie Serce Jezusa – spala się w tej miłości, jaka je przepełnia. Jest to miłość do Ojca Przedwiecznego oraz miłość do ludzi: przybranych braci i sióstr. Ognisko, spalając się, stopniowo wygasa. Serce Jezusa jest ogniskiem niewygasającym. Jest w tym podobne do krzaka gorejącego z Księgi Wyjścia, w którym Bóg objawił się Mojżeszowi. Ów krzak ognisty płonął, ale nie spalał się (por. Wj 3,2). Miłość bowiem, jaka płonie w Sercu Jezusa, jest nade wszystko Duchem Świętym, w którym Bóg-Syn jednoczy się odwiecznie z Ojcem. Serce Jezusa, ludzkie Serce Boga-Człowieka, ogarnione jest „żywym płomieniem” tej trynitarnej Miłości, która nigdy nie wygasa.
Serce Jezusa – gorejące ognisko miłości. Ognisko, płonąc, równocześnie rozświetla mroki nocy i rozgrzewa ciała zziębniętych wędrowców.
Dziś pragniemy prosić Matkę Słowa Przedwiecznego, ażeby na horyzoncie życia każdej i każdego z nas nigdy nie przestało płonąć Serce Jezusa – gorejące ognisko miłości. Aby objawiało nam Miłość, która nigdy nie gaśnie i nie niszczeje, która jest wieczna. Aby oświecało mroki doczesnej nocy i rozgrzewało serca (…).
Dziękując za miłość, która jedna jedyna zdolna jest przemienić świat i życie ludzkie, zwracajmy się ku temu Boskiemu Sercu, które nie przestaje być „gorejącym ogniskiem miłości”.

Jan Paweł II
ROZWAŻANIA O LITANII DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
na podstawie:
ks. Leszek Poleszak SCJ (oprac.), SERCE JEZUSA W DOKUMENTACH KOŚCIOŁA,
Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON