Rozmnożenie i dzielenie

Zmartwychwstały nie kieruje się do świątyni, lecz zatrzymuje się na skrzyżowaniach codzienności: domy, lokale, miasto, jezioro. Włącza się w dramaty i nadzieje ludzi i przynosi powiew młodości rozmnażając dobra, przede wszystkim wtedy, gdy nadzieje zdają się pozostawać ciągle w punkcie wyjścia. A wtedy ryby wyciągane są w nadmiarze; posiłek może być rozpoczęty.

Tylko młodzi wiekiem i duchem są w stanie przyjąć tu, nad brzegiem jeziora, to nowe prawo życia: tylko dzieląc się z innymi – zyskujemy! Aby podzielić się dobrami, trzeba je umieć rozdzielać. Aby zbić kapitał, trzeba być w pełni solidarnym. I na tym polega antymaterializm ekonomiczny.

Kiedy odczuwam głód, to mój problem osobisty. Kiedy ktoś inny odczuwa głód, to jest problem moralny. Chrystus odczuwa głód w większej części ludzkości. „Każdego dnia Chrystus staje się chlebem, każdego dnia Chrystus staje się głodem” – mawiała Matka Teresa. Ubogim jest każdy, kto nie ma, kto nie wie i kto nie jest. Współuczestnictwo w losie i nadziejach skazanych oznacza zaangażowanie na rzecz świata zjednoczonego i bardziej sprawiedliwego. Tak trzeba spojrzeć na wolontariat, który stanowi swoistą milczącą rewolucję.

Dobro nie czyni hałasu. Tak jak hałas nigdy nie czyni dobra.

Rozraduj się, Dziewico Matko: Chrystus zmartwychwstał. Alleluja!