Pewnego razu przystąpił do Jezusa uczony w Piśmie i rzekł Mu: „Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz” (Mt 8,19). Dokądkolwiek: na Kalwarię, drogą Krzyża, ale także drogą Światła. Odkryjmy Zmartwychwstanie jako źródło pokoju, jako źródło radości, jako bodziec prowokujący nowość historii. Prawdę o Zmartwychwstaniu usłyszymy w proklamowanym Słowie Bożym i w komentarzu, w którym słowo to oświeci naszą codzienność; bo także nasze dzisiaj należy do Boga.

Wprowadzenie do modlitwy

Życie to wędrowanie drogami czasu. A każda wędrówka ma swoje przystanki. Także Zmartwychwstały, zaraz po tym nowym początku świata, nie zatrzymał się, nie zasiadł na tronie chwały, ale ruszył na ludzkie drogi. Jego wędrówka ma czternaście przystanków: to Droga Światła, paralelna do Drogi Krzyżowej. Przejdziemy nią teraz. Aby przypomnieć sobie Jego ślady, aby dobrze rozplanować nasze. Życie chrześcijańskie jest bowiem świadczeniem o Nim. A świadczyć znaczy naśladować, znaczy rozsiewać, znaczy ukazywać, znaczy pobudzać.

Być świadkami Zmartwychwstałego znaczy dawać przekonujące dowody w życiu codziennym: każdego dnia być bardziej radosnym, bardziej odważnym, bardziej skutecznym czyli bardziej młodym, bez względu na wiek zapisany w metryce urodzenia.

Młodość to Via Lucis, to paschalna nadzieja, to nowość świata.