STACJA VII
KOMU ODPUŚCICIE

zonedifedemodlitwa, Via Lucis

Kłaniamy Ci się, Chryste Zmartwychwstały, i błogosławimy Tobie
żeś przez Paschę Twoją dał życie światu.

Czytanie: (J 20,19-23)

Z paraliżu do dynamizmu

Trwoga zamyka. Miłość otwiera. To miłość przechodzi przez drzwi zamknięte. Tak jak mocny zapach wydobywający się z fiolki perfum. Miłość zmartwychwstała wchodzi, dodaje odwagi. Sparaliżowanym uczniom daje nie tylko siłę ruszenia się z miejsca, ale także moc zmartwychwstawania: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone…”.

Duch tchnie, daje oddech życia. On jest Duchem Ojca i Syna. To świeże powietrze, które rozchodzi się szeroko. Tak, to nowe powietrze świata; grzechy nie są już niepokonywalne. Zatem istnieje możliwość odmłodzenia. Ten powiew Zmartwychwstałego odczuwamy dzisiaj w sakramencie pojednania. „Jesteś nowym stworzeniem; zatem idź, i zanieś to nowe powietrze innym”. Nowe powietrze. Nowa wiosna. Wchodzimy w krąg oddziaływania samego Boga. Jesteśmy Jego radością.

Świat ukazuje się nam w różnych płaszczyznach: te najczęściej dostrzegane, to nasza codzienność – są trudne, bolesne, nieprzeniknione, zabrudzone. Pod tym wszystkim jednak ukryta jest niewidzialna rzeczywistość darmowego daru Boga, który prowokuje nas do działania na rzecz dobra. Nie zatrzymujmy się zatem na powierzchni. Rzeczywistość, ta prawdziwa, ukryta jest zawsze w głębi. I tam właśnie czeka na nas Bóg.

 

Rozraduj się, Dziewico Matko: Chrystus zmartwychwstał. Alleluja!

Módlmy się:
Przybądź, Duchu Święty. Ty jesteś pierwszym darem Jezusa zmartwychwstałego. Bądź w nas entuzjaz­mem Ojca i Syna; w nas, którzy pływamy w ciemności i nudzie. Ty jesteś harmonią Ojca i Syna, kieruj nas ku sprawiedliwości i pokojowi: uwolnij nas z więzów śmierci. Ty jesteś życiem wiecznym Ojca i Syna; tchnij w nasze wyschłe kości i spraw, abyśmy przeszli z grzechu do łaski. Ty jesteś młodością Ojca i Syna, uczyń nas wiecznie młodymi, pełnymi entuzjazmu i wiernymi świadkami Twojej Paschy. Amen.

<<< PoprzedniNastępny >>>