Niewiarygodne, ale dotykalne

To zbyt wielkie, aby było prawdziwe. Lęk przed zjawą, uprzedzenie o niemożliwości nie pozwalają przyjąć rzeczywistości. Jezus zaprasza swoich uczniów, zgromadzonych prawie w komplecie, wielkim słowem: „Dotknijcie Mnie!”. Lecz oni nadal się boją: to zbyt piękne, by było prawdziwe. Wtedy Jezus proponuje im wspólny posiłek. Wówczas dopiero wybucha nieopisana radość. Niewiarygodne staje się dotykalne. Sen staje się znakiem. A więc to wszystko prawda? A więc marzenie nie jest zakazane? Marzenie o tym, że miłość zwycięży nienawiść, że życie zwycięży śmierć, że doświadczenie zwycięży brak, niedowierzanie.

To prawda, Chrystus żyje! Wiara jest prawdziwa, możemy zaufać: On naprawdę zmartwychwstał!

Aby zachować świeżość i młodość, trzeba rodzić się na nowo każdego poranka; trzeba przyjąć wyzwanie; trzeba być zdolnym przejść, tak jak apostołowie w Wieczerniku, od trwogi do pewności, od miłości zlęknionej do miłości odważnej.

Potrzeba dzisiaj, aby nauczyli się przechodzić od wolności, która się sprzedaje, do wolności, która czyni dar z siebie.

Rozraduj się, Dziewico Matko: Chrystus zmartwychwstał. Alleluja!