Kłaniamy Ci się, Chryste Zmartwychwstały, i błogosławimy Tobie
żeś przez Paschę Twoją dał życie światu.
Czytanie: (Łk 24,28-35)
 |
Wieczerza i zachwytNa skrzyżowaniu dróg w Emaus, serca dwóch podróżnych wypowiadają prośbę: Zostań z nami. Te same słowa wypowiadamy do Ciebie, pielgrzymie bez dachu nad głową. Te same słowa kierujemy do siebie, rozpaleni Twoimi słowami. I przyjmują Go. On jest ich zbawieniem. Otwarcie drzwi Chrystusowi incognito, powoduje otwarcie drzwi do serca Boga samego. Zapraszają Go do swojego stołu. I oto na ich oczach niewielkie pomieszczenie, w którym się znajdują, niewielki stół, przy którym siedzą, przemienia się w wielki stół Ostatniej Wieczerzy. Oczy się otwierają, a wtedy ów nieznajomy odzyskuje znajome oblicze, oblicze którego pragnęli, za którym tęsknili. Stopy utrudzone dotychczasową wędrówką dostają skrzydeł zwiastowania Dobrej Nowiny. Są zdolni natychmiast powrócić drogą do Jerozolimy. Młodzi dzisiaj, podobnie jak uczniowie z Emaus, w mierze, w jakiej przyjmują potrzebujących i dzielą się swoim chlebem, dają dowód swojej dyspozycyjności, swojego otwarcia na doświadczenie Jezusa. Młodymi pozostaniemy, jeśli zachowamy zdolność biegania. Dlatego przebiegajmy drogi tego świata, aby głosić dobrą nowinę, także tym którzy leżą na skraju drogi, być może młodzi wiekiem, lecz zgrzybiali w sercu.
Rozraduj się, Dziewico Matko: Chrystus zmartwychwstał. Alleluja! |
Módlmy się:
Jezu zmartwychwstały: podczas ostatniej Twojej ziemskiej wieczerzy w geście umycia nóg pokazałeś jedyny sposób uczestniczenia w Eucharystii. W Twojej pierwszej wieczerzy po zmartwychwstaniu, ponownie zaproponowałeś gościnność… wobec nieznanych, jako warunek wspólnoty z Tobą.
Panie chwały, naucz nas przygotowywać nasze celebracje obmywając nogi ostatnim, przyjmując w domy i w serca „ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych” (Łk 14,13), współczesnych potrzebujących, którzy nie mają innego znaku rozpoznawczego, jak tylko Twój w nich obraz. Amen.