Modlitwa na „Anioł Pański” przypomina nam za każdym razem tę zbawczą chwilę, kiedy pod Sercem Dziewicy z Nazaretu zaczęło bić Serce Słowa: Syna Bożego. Za sprawą Ducha Świętego w Jej łonie stał się człowiekiem. W łonie Maryi począł się Człowiek – i poczęło się Serce. To Serce jest – podobnie jak każde ludzkie serce – ośrodkiem, jest siedliskiem, w którym tętni szczególnym rytmem życie duchowe.
Serce: niezastąpiony rezonans wszystkiego, czym żyje ludzki duch. Każde zaś serce ludzkie wezwane jest do tego, by tętniło rytmem sprawiedliwości i miłości. Wedle tego mierzy się prawdziwa godność człowieka. Serce Jezusa tętni tym samym rytmem sprawiedliwości i miłości na miarę Bożą! Jest to wszakże Serce Boga-Człowieka. W Nim ma się wypełnić do końca wszelka sprawiedliwość Boga wobec człowieka, a także poniekąd człowieka wobec Boga.
W ludzkim Sercu Syna Bożego zostaje ofiarowana ludzkości sprawiedliwość Boga samego. Sprawiedliwość ta jest równocześnie darem Miłości. Poprzez Serce Jezusa wkracza ona w dzieje ludzkości jako Miłość: „Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3,16). Pragniemy oczyma Niepokalanej Dziewicy patrzeć na tę przedziwną tajemnicę: sprawiedliwość, która objawia się jako Miłość! Miłość, która wypełnia do końca wszelką miarę sprawiedliwości i przerasta ją.
Prosimy: niech przez Twoje Serce, Bogarodzico, Serce Jezusa, jako „sprawiedliwości i miłości skarbnica” stanie się dla nas wszystkich drogą i prawdą, i życiem.

Jan Paweł II
ROZWAŻANIA O LITANII DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
na podstawie:
ks. Leszek Poleszak SCJ (oprac.), SERCE JEZUSA W DOKUMENTACH KOŚCIOŁA,
Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON