To wezwanie, tak mocne i pełne przekonania jak wyznanie wiary, zamyka w sobie całą tajemnicę Chrystusa Zbawiciela. Nawiązuje do słów skierowanych przez Jezusa do pogrążonej w bólu – po śmierci swego brata Łazarza – Marty: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (J 11,25). Jezus jest życiem, które odwiecznie wypływa z boskiego źródła Ojca: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo (…). W Nim było życie, a życie było światłością ludzi” (J 1,1.4). Jezus sam w sobie jest życiem: „Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie – mówi – tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym” (J 5,26). W Chrystusie, w Jego Sercu, życie Boskie i życie ludzkie są ze sobą harmonijnie zespolone, stanowią pełną, nierozłączną całość. Ale Jezus jest także życiem dla nas. „Dawać życie” to cel misji, którą On, Dobry Pasterz, otrzymał od Ojca: „Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości” (J 10,10).

Jezus jest również zmartwychwstaniem. Ze świętością Chrystusa, który jest Świętym Bożym (por. Łk 1,35; Mk 1,24), nic nie stoi w takiej sprzeczności jak grzech; nic nie jest tak sprzeczne z Nim, źródłem życia, jak śmierć.

Jan Paweł II
ROZWAŻANIA O LITANII DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
na podstawie:
ks. Leszek Poleszak SCJ (oprac.), SERCE JEZUSA W DOKUMENTACH KOŚCIOŁA,
Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON