Słowa te zapraszają nas dzisiaj do kontemplacji posłuszeństwa Chrystusowego Serca. Całe życie Jezusa przebiega pod znakiem doskonałego posłuszeństwa woli Ojca, który jest źródłem Jego bytu (por. J 1,1-2); jedna w Nich moc i chwała, jedna mądrość, nieskończona wzajemna miłość. Z racji owej komunii życia i miłości Syn przyjmuje w pełni plan Ojca, który pragnie zbawienia człowieka przez Człowieka: w „pełni czasu” rodzi się z Matki Dziewicy (por. Ga 4,4) z sercem gotowym naprawić szkodę wyrządzoną rodzajowi ludzkiemu przez nieposłuszeństwo pierwszych rodziców. Dlatego przychodząc na świat, Chrystus mówi: „Oto idę (…) abym spełniał wolę Twoją, Boże” (Hbr 10,7). „Posłuszeństwo” to nowe imię „miłości”!

Jezus, jak podają Ewangelie, przez całe życie wypełniał wolę Ojca. Józefowi i Maryi, którzy z bólem serca poszukiwali Go przez trzy dni, dwunastoletni Jezus odpowiada: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” (Łk 2,49). Owemu „powinienem” podporządkowane jest całe istnienie Jezusa, to ono określa Jego decyzje i kieruje Jego postępowaniem. Pewnego dnia Jezus powie do apostołów: „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło” (J 4,34) i nauczy ich modlitwy: „Ojcze nasz (…) niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie” (Mt 6,9.10).

Jezus jest posłuszny aż do śmierci (por. Flp 2,8), choć nic nie pozostaje w takiej sprzeczności z Nim jak śmierć – On bowiem jest samym źródłem życia (por. J 1,25-26). W owych tragicznych chwilach ogarnia Go smutek i trwoga (por. Mt 26,37), zaczyna drżeć (por. Mk 14,33), krwawy pot zalewa Mu czoło (por. Łk 22,44). Na krzyżu Jego ciało przeszywa przejmujący ból. Serce napełnia gorycz osamotnienia, zdrady, niewdzięczności. Ale ponad wszystkim przeważa spokój płynący z posłuszeństwa. „Nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie” (Łk 22,42). Resztką sił, jakby podsumowując całe swoje życie, Jezus wypowiada ostatnie słowa: „Wykonało się!” (J 19,30).

U zarania życia, w jego pełni i gdy nadszedł jego kres, Serce Jezusa bije jednym pragnieniem: spełniać wolę Ojca. Kontemplując to życie, którego zasadą jednoczącą wszystko było synowskie posłuszeństwo Ojcu, możemy zrozumieć słowa apostoła: „przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi” (Rz 5,19), a także inne, tajemnicze i głębokie stwierdzenia z Listu do Hebrajczyków: „A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają” (5,8-9).

Jan Paweł II
ROZWAŻANIA O LITANII DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
na podstawie:
ks. Leszek Poleszak SCJ (oprac.), SERCE JEZUSA W DOKUMENTACH KOŚCIOŁA,
Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON