Jedno z najgłębszych wezwań tej litanii brzmi tak: „Serce Jezusa, w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone, zmiłuj się nad nami”. Znajdujemy tu echo centralnego artykułu Credo, w którym wyznajemy wiarę w Jezusa Chrystusa, jedynego Syna Bożego, który „zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy, i stał się człowiekiem”. Tak więc święte człowieczeństwo Chrystusa jest dziełem Ducha Bożego i Dziewicy z Nazaretu. Jest dziełem Ducha Świętego. Wyraźnie potwierdzają to ewangelista Mateusz, przytaczając słowa anioła skierowane do Józefa: „z Ducha Świętego jest to, co się z Niej (Maryi) poczęło” (Mt 1,20) oraz ewangelista Łukasz, kiedy zapisuje słowa wypowiedziane w chwili zwiastowania przez Gabriela: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię” (Łk 1,35).
Duch Święty ukształtował święte człowieczeństwo Chrystusa: Jego ciało i Jego duszę, inteligencję, wolę i zdolność kochania. Od Ducha Świętego pochodzi wypełniająca Go mądrość, która zdumiewała uczonych w Prawie i sąsiadów; miłość, która przyjmuje grzeszników i im przebacza; miłosierdzie, które pochyla się nad nędzą człowieka; czułość, z jaką błogosławił i obejmował dzieci; zrozumienie, które uśmierza ból cierpiących. To Duch Święty kierował krokami Jezusa, wspierał Go w doświadczeniach, a przede wszystkim prowadził Go ku Jerozolimie, gdzie złożył ofiarę Nowego Przymierza, dzięki której zapłonął ogień przyniesiony przez Niego na ziemię (por. Łk 12,49).
Z drugiej strony, człowieczeństwo Chrystusa jest także dziełem Najświętszej Dziewicy. Duch Święty ukształtował Serce Jezusa w łonie Maryi, która czynnie współpracowała z Nim jako matka i wychowawczyni: – jako matka świadomie i w sposób wolny całkowicie zaakceptowała zbawczy plan Ojca, z drżeniem i w pełnym uwielbienia milczeniu postępowała za tajemnicą życia, które się w Niej poczęło i rozwijało; – jako wychowawczyni – wraz z Józefem – kształtowała serce swojego Syna, wprowadzając Go w tradycje Ludu Wybranego, ucząc Go miłości do Bożego Prawa, przekazując Mu duchowość „ubogich Pana”. Ona pomagała Mu rozwijać inteligencję; Ona wywarła zbawienny wpływ na kształtowanie się Jego temperamentu. Wiedza o tym, że Dziecko Ją przewyższa, gdyż jest „synem Najwyższego” (por. Łk 1,32), bynajmniej nie umniejszała troski o Jego ludzką formację (por. Łk 2,51). Możemy z całą pewnością stwierdzić: w Sercu Chrystusa jaśnieje wspaniałe dzieło Ducha Świętego; jednak lśni w nim także blask Serca Jego Matki. Oby serca wszystkich chrześcijan upodobniły się do Serca Chrystusa: oby podatne na działanie Ducha Świętego, były wrażliwe na głos Matki.
Jan Paweł II
ROZWAŻANIA O LITANII DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
na podstawie:
ks. Leszek Poleszak SCJ (oprac.), SERCE JEZUSA W DOKUMENTACH KOŚCIOŁA,
Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON