Chcemy przypomnieć sobie wydarzenie, które miało miejsce w Kanie Galilejskiej na początku działalności mesjańskiej Jezusa. Jezus był zaproszony na gody weselne. Gdy zaś zabrakło wina, wówczas Maryja powiedziała do Jezusa: „Synu, wina nie mają” (por. J 2,3). Tą prośbą w Kanie Galilejskiej Maryja sprawiła, że Serce Jezusa objawiło się w swej hojności.

Jest to Serce hojne, bo przecież mieszka w nim pełnia: mieszka w nim pełnia Bóstwa, a Bóg jest Miłością. Jest hojne, ponieważ miłuje – a miłować to znaczy obdarowywać. Miłować – to znaczy być darem. To znaczy być dla drugich, być dla wszystkich, być dla każdego. Dla każdego, kto wzywa. Wzywa czasem nawet bez słów. Wzywa przez to, że odsłania się w całej swojej prawdzie – i tą prawdą przyzywa miłość! Prawda ma moc przyzywania miłości. Przez prawdę mają moc przyzywania miłości wszyscy, którzy są „ubodzy duchem”, którzy „łakną i pragną sprawiedliwości”, którzy sami są „miłosierni”. Ci wszyscy – i wielu innych – mają przedziwną „władzę” nad miłością. Ci wszyscy sprawiają, że miłość ujawnia się, że się udziela, że objawia się hojność Serca.

Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają! Przez tę hojność miłość się nie wyczerpuje, ale rośnie. Wciąż rośnie. Taka jest tajemnicza natura miłości. I taka jest też tajemnica Serca Jezusa, które jest hojne dla wszystkich. Otwiera się dla wszystkich i dla każdego. Otwiera się aż do końca. Do końca daje siebie. I w tej hojności się nie wyczerpuje. Hojność serca świadczy o tym, że miłość nie podlega prawom śmierci, lecz prawu zmartwychwstania i życia, świadczy, że miłość rośnie stale poprzez miłość. Taka jest jej natura.

Jan Paweł II
ROZWAŻANIA O LITANII DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
na podstawie:
ks. Leszek Poleszak SCJ (oprac.), SERCE JEZUSA W DOKUMENTACH KOŚCIOŁA,
Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON