Czy Serce Jezusa jest „upragnieniem świata”?
Jeśli patrzymy na świat, ten który nas otacza, musimy stwierdzić wraz ze św. Janem, że jest on poddany „pożądliwości oczu, pożądliwości ciała i pysze tego życia” (por. 1 J 2,16) i że zdaje się być daleki od pragnienia Serca Jezusa. Nie dzieli Jego pragnień. Pozostaje wobec nich obcy, a czasem wręcz wrogi. Jest to świat, o którym mówi Sobór, że popadł „w niewolę grzechu”. Mówi to zaś zgodnie z całym Objawieniem, Pismem Świętym i Tradycją (a nawet poniekąd z naszym ludzkim doświadczeniem).
Równocześnie jednak ten sam świat został powołany do bytu z miłości Stwórcy i z tej samej miłości jest w bycie zachowywany. Jest to świat jako ogół stworzeń „widzialnych i niewidzialnych”, a w szczególności cała rodzina ludzka wraz z tym wszystkim, wśród czego ona bytuje. Jest to świat, który właśnie z powodu „niewoli grzechu” został „poddany marności” – jak uczy święty Paweł – i dlatego „jęczy i wzdycha w bólach rodzenia, oczekując z upragnieniem objawienia się synów Bożych”, bo tylko na tej drodze może być prawdziwie „wyzwolony z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych” (por. Rz 8,19-21).
Ten świat – pomimo grzechu i potrójnej pożądliwości – jest skierowany ku Miłości, która wypełnia ludzkie Serce Jezusa. I dlatego prosimy: Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata, przynieś ludzkim sercom, przybliż naszym czasom to wyzwolenie, które jest w Twej Ewangelii, w Twoim krzyżu i zmartwychwstaniu: które jest w Twoim Sercu!
Jan Paweł II
ROZWAŻANIA O LITANII DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
na podstawie:
ks. Leszek Poleszak SCJ (oprac.), SERCE JEZUSA W DOKUMENTACH KOŚCIOŁA,
Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON