„Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze!”

Uczcijmy Serce Człowieka, które przez tajemnicę zjednoczenia osobowego jest równocześnie Sercem Boga. Oddajemy cześć Bogu poprzez Serce Jezusa Chrystusa, od pierwszej chwili Jego ludzkiego poczęcia w łonie Dziewicy. Oddajemy Mu taką samą cześć w chwili Jego narodzenia: gdy przychodzi na świat w skrajnym ubóstwie Betlejem. Oddajemy Mu taką samą cześć poprzez wszystkie dni i lata Jego życia ukrytego w Nazarecie – poprzez w wszystkie dni i lata, kiedy spełnia swą mesjańską posługę wśród Izraela. A kiedy przychodzi czas męki, wyniszczenia, upokorzenia i hańby krzyża, jeszcze żarliwiej wołamy: „Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze”! Tak. Najgodniejsze wszelkiej chwały, właśnie z powodu tej hańby i poniżenia! Wtedy bowiem Serce Odkupiciela dosięgło szczytu Bożej miłości. To właśnie miłość jest godna największej chwały! „Trzeba nam się chlubić w krzyżu Jezusa Chrystusa” – napisze św. Paweł (por. Ga 6,14), a św. Jan wyjaśnia: „Bóg jest miłością” (1 J 4,8).

Jezus Chrystus jest w chwale Boga Ojca. Chwałą tą otoczył Ojciec w Duchu Świętym Serce swego uwielbionego Syna.
I my wszyscy łączymy się w modlitwie, aby wołać: „Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze, zmiłuj się nad nami!”.

Jan Paweł II
ROZWAŻANIA O LITANII DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
na podstawie:
ks. Leszek Poleszak SCJ (oprac.), SERCE JEZUSA W DOKUMENTACH KOŚCIOŁA,
Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON