STACJA XIV
UDZIELENIE DUCHA

zonedifedemodlitwa, Via Lucis

Kłaniamy Ci się, Chryste Zmartwychwstały, i błogosławimy Tobie
żeś przez Paschę Twoją dał życie światu.

Czytanie: (Dz 2,1-6)

Dotrzymane słowo

Obiecany Duch Święty przychodzi jak pewna Miłość i przemienia wszystko, czego dotknie. Dotyka łona Dziewicy – i oto staje się Matką. Dotyka zwłok – i oto ciało zmartwychwstałe. Dotyka grupy ludzi – i oto rodzi się wspólnota. Historia zaczyna toczyć się we właściwym kierunku. Zesłanie Ducha Świętego jest trwałe, ciągłe. Dzisiaj żyje na świecie ponad miliard młodych ludzi w wieku poniżej 25 lat. Narkotyki, nuda, nonsens, zagubienie, seks, kariera blokują dla nich nadejście jutrzenki.

Duch Święty to ogień, dzisiaj tak bardzo potrzebny w świecie przeciętności, pozorów, niedomówień, absurdu. Naucz się patrzeć poza tunel ciemności. Zatrzymanie się w drodze ku światłu jest bezsensowne. Słońce, które dzisiaj zachodzi, wzejdzie jutro rano jeszcze piękniejsze. Noc nie gasi słońca. Śmierć nie gasi życia. To Duch, który mówi do Kościoła, młodego od dwudziestu wieków, a przez niego do młodych na całym świecie: niech Jego Pascha stanie się waszą Paschą, a wasza Pascha niech się stanie Paschą świata.

Bóg nie wkłada nam do rąk rozwiązań problemów na świecie, ale daje nam ręce, które mogą te problemy rozwiązać. Budujmy świat w taki sposób, abyśmy każdemu przychodzącemu do nas człowiekowi mogli powiedzieć w imię Zmartwychwstałego: „Witaj w domu przyszłości”.

 

Rozraduj się, Dziewico Matko: Chrystus zmartwychwstał. Alleluja!

Módlmy się:
O Duchu Święty, który łączysz nierozerwalnie Ojca i Syna, zjednocz nas z Chrystusem zmartwychwstałym, oddechem naszego życia. Zjednocz nas w Kościele, którego jesteś duszą. Ze św. Augustynem każdy z nas Cię prosi: „Oddychaj we mnie, Duchu Święty, abym myślał o tym, co święte. Porusz mnie tak mocno, abym chciał czynić to, co święte. Przyciągnij mnie, abym pokochał to, co święte. Umocnij mnie, abym nigdy nie stracił tego, co święte. Amen.

<<< PoprzedniNastępny >>>